Ыбырай Сандыбаев 1860 жылы туған. Ыбырай бала кезінен музыка мен әнге әуес болған.
Он жетіде мен есейдім
Бірақ маңызды істердің орнына
Білесің бе, ол бос болды
Домбырада ойнап, ән айтты.
Ыбырайдың қолындағы домбыра ән айтып, жылап, күлетін. Оны тыңдаған Сәкен Сейфуллин мен Сәбит Мұқанов Ыбырайдың жоғары орындаушылық шеберлігін атап өтеді. Ыбыраймен ешкім ән айта алмады. Оның дауысы, вокал өнері теңдесі жоқ еді. Ыбырай Бурабайда тұрақты болатын.
Ыбырайды Бурабайдағы күн шуағы сүйген Айнакөл шыңы сүйсіндірді. Халық бұл тұстағы шоқыны «жылы төбешік»деп атайды. Атауы өте дәл. Алғашқы қарлы боран мен алғашқы қызғалдақтар Бурабайда «жылы төбеде» пайда болады. Ол әрдайым күнге толы. «Жылы төбеге» жету үшін Ыбырайға Көкше етегіндегі Айнакөл көлінің жағасын айналып өту қиынға соқты. Бұл тар, кей жерлері қауіпті жол Ыбырай соқпағы деп аталады. ХХ ғасырдың басында соқпақ кеңейтіліп, оны «Байкал жолы» деп атады.
Ыбырай соқпағымен (Байкал жолы) жаз бойы арқаларында рюкзактары бар шулы жастар тізбегі жүреді. «Бурабай», «Оқжетпес» шипажайында демалушылар Айнакөлдің мөлдір суларын барып, тамашалайды.
Ыбырай Сандыбаев 1932 жылы жетпіс екі жасында қайтыс болды.
Ал қазір оқырмандардың жүрегін Бурабай-Көкшетау туралы Ыбырай өлеңдері толғандырады.
Әнші бар Көкшетауда талай ірі,
Ыбырай топ жарғанның о да бірі.
Қаңбақша қыз-бозбала қағып алып,
Жайылған талай әсем ән мен жыры.
Өзі ақын, ән шығарғыш, домбырашы,
Сауықтың жан думаны, болған пірі.
Ақырып арыстандай ән салады,
Ыбырай жүйрік тарлан, әлі тірі.
«Гәкку» әні «Қызжібек» операсын иығында ұстап тұр.
